time to say goodbye .:

Son zamanlarda pek kitap okuyamasamda fırsatları değerlendirmeye gayret gösteriyorum. Otobüste, işyerimde, arabada arabayı başkası kullanırken, uyumadan önce yordun gece lambamın solgun ışığı eşliğinde hep kitap okuyorum. Çoğu zaman birkaç sayfayı geçemiyorum bir okuyuşumda ama yine de okumaya niyetli olmak da iyi bişey sanırım. Eskidenmiş o bir çırpıda orta kalınlıkta bir kitabı bitirmeler. Şimdiyse 10günler sürüyor ince sayılabilecek kitapları okumak.
Sol tarafta fotoğrafını gördüğünüz kişi benim en beğendiğim Türk yazar. Esasında dünyada en beğendiğim yazar. Türk dememin bir anlamı yok. 4 kitabı var ve ben tümünü hatmettim. Diğer taraftaki şahıs ise yeni keşfettiğim bir yazar. Onunda 4 kitabı var ve ben sadece birini okudum.
İki yazarın ortak bir özelliği var; romanlarındaki kahramanların isim ve soyisimlerinin içerisindeki harf sayısı ve çeşiti aynı. (Ör:Ayşe Eşya, Halit Talih, Halis Silah, Arda Dara.) Onun dışında tarzları arasında çok fark var.
Tamam tamam isimlerini açıklıyorum. Sol taraftaki yazar Selçuk Altun, sağ taraftaki ise Hamdi Koç. Selçuk Altun'un tarzı biraz polisiye ve macera gibi ama çok sayıdaki tarihsel mekanla kitapları renklendiriyor. Sanat hakkında, edebiyat hakkında doğru bilgiler içeren macera dolu zevkle okuyacağınız romanlar Selçuk Altun'un kitapları. Hamdi Koç ise daha çok bağlılığın, aşkın ve normal insanın ayrıntıları ve iç dünyalarını anlatıyor. Çok kitap okuyan bi insanın tavsiyeleri önemlidir sanırım hem az kitap okuyup hem de okuduklarının nitelikli olmasını isteyen tüketici mantalitesi için. Bu sebeple okuyun diyorum. Kitap sektörünün gerekli şekilde büyüdüğü ve Türk yazar sayısındaki yine gerekli ama ani artış sebebiyle niteliksiz kitap sayısı gerçekten biraz fazla.

Efendim; insanın hayatında geçim sıkıntısı başgöstermeden ve günde 12 saat çalışmak zorunda kalmadan önce ki dönemlerde mutlaka dost kadar yakın en azından bir arkadaşı oluyor. Ancak bu arkadaş dostlukların bozulması illa ki geçim sıkıntısını beklemiyor, çok daha önceleri bozuluyor. Kirlenmiş kavramları çok fazla irdelemek istemiyorum ama çıkar çatışmaları ve iktidar kavgaları iki normal insan arasında problem olabiliyor. Üstüne üstlük en ufak kırgınlıkların bile 50 yıl dillendirildiği, unutulmadığı yerse burası... (ki öyle)

Dostluklar insanın hayatında çok önemli mevkilere sahiptirler. Onları kaybetmek istemezsiniz. Ancak bir dostunuzun dostluğunu kaybetmeye ne kadar üzülecekseniz, o kişinin karakterini kaybetmesine 10 kat üzülüyorsunuz.